پشت سر هم می‌زد: یک.دو.یک.دو... خدا میدونه چند بار... نشمردم. اونقدر سریع و محکم می‌زد که... .
حس میکردم پام رو زمین نیس، سرم گیج می‌رفت، چشام تار می‌دید، اصن تو حال خودم نبودم. به تنها چیزی که فک می کردم این بود که: مگه نه بیشتر از سه ضربه‌ی ممتد، خطاس؟ په چرا داور خطا نمیگره؟ چرا خطا نمیگیره که تموم بشه؟اَه!
وقتی داور دستش رو بلند کرد که کات بده، یه نفس راحت کشیدم: احمق... به تو هم میگن داور؟
یه نگا به طرف کردم: یعنی اینجا هیشکی نمیدونه که بیشتر از سه ضربه خطاس؟
یه مثال دیگه‌ش فیلم حلقه‌س ( البته اونی که چینیا ساختن). اون سکانسش که دختره تو چاه افتاده بود و ...! نمیگم دیگه... وللش!
الان من دقیقن همون حالی رو دارم که 9سال پیش داشتم... با این تفاوت که الان هیچ داوری نیست که بخواد کات بده... .
توضیح نوشت: کامنتای پست قبل رو به جز همون 4-5 تای اول، نخوندم... و نخواهم خوند. کامنتا الان عمومیه و ازین به بعد هم کامنتای خصوصی رو نمیخونم. الانم کشف کردم که میشه کامنتینگ پارسیبلاگ رو بلوک کرد!
محض ِخودم: هیچوقت فک نمیکردم یه روز بشینم پهلوی یکی از بلاگرهای دختر دزی که آشنا دربیاد و کلی با هم حرف بزنیم! پنج شنبه روز تاثیرگذاری بود! مرسی از باعث و بانی‌ش!
کلمات کلیدی:
آرون شید اونقدرا هم که فک می‌کنید خشن و قسی‌القلب نیست. منم آدمم... اگه کسی رو آزار بدم خودم صد برابرش اذیت میشم. چه برسه به اینکه ناخواسته هم باشه...
نمیخوام اینجوری ادامه بدم ...
میرم به توصیه‌ی یکی از دوستای گودریم عمل کنم...
برمی‌گردم... وقتی که لیاقت اسم آرون رو داشته باشم، وقتی که دوستام ازم نرنجن... ازشون نرنجم... همین!
پ.ن: اگه میتونستم در کامنتینگ رو تخته میکردم. پارسیبلاگ این امکانو نداره...تنها راهش اینه که کامنتا خصوصی بمونه. از همتون هم ممنونم.
کلمات کلیدی:
ناخن هام رو مرتب کردم... با وسواس سوهان کشیدم. بعد خیره شدم بهشون: ببین چه خوش فُرمَن! جون میدن واسه لاک!
قبل از اینکه چیزی بگه پیش‌دستی کردم: نه!!!! نمیخوام بزنم!
- نه... بیا بزن! روت باشه!!! جلوی همکارات ... تو محیط کار...! خجالت هم خوب چیزیه!
- بیخیال... شوخی کردم.
- میدونی خود ناخن بلند هم زینته؟
... تق ... تق... تق...
کوتاهشون کردم...
کلمات کلیدی:
