روزهای من هیچکدام به شب نمی رسد...

شبهای من کجاست...؟

پ.ن:دارم به یه ایده ی جدید می فکرم! که شاید خیلی خوشایند نباشه...نی دووووووووونم!!!!!!!!!!

هیچ چیز بدتر از این نیست که بری از کوه بالا و نیمه های راه که برسی، حواست پرت بشه، دستتو بگیری به یه سنگ لق، پاتو بذاری یه جای بد... و بعد... سقوط آزاد... با مخ میکوبی زمین... هرچی زحمت کشیدی هیچ میشه.
خدا میدونه که چقدر طول میکشه تا خودت رو جمع و جور کنی... تا دوباره بتونی سرپا بایستی. شاید دیگه فرصتی برای رفتن نباشه...شاید همین لحظه آخرین فرصت تو باشه...شایـــــد... .

بیشتر از این که بد باشه، ســــــخـــــــتـــــــــــه...
این که بدونی داری جون میکنی و هیشکی نیست که دستت رو بگیره...

ای فرزند آدم! زمانی که خدا را می بینی که انواع نعمت ها را به تو می رساند و تو معصیت کاری، بترس... .   نهج البلاغه-حکمت 25 

پ.ن1: امروز روز جهانی بدون دخانیاته...یه چیزی هم من مناسبتی بگم! دیشب یکی از بچه ها اومده بود به این و اون التماس می کرد که توروخدا کسی نمیخواد بره تو محوطه منم باهاش برم؟
بعد که دید خبری نیست و کسی نمیخواد بره پایین، داد زد : اصلا به درک! خودم تنها میرم!!!!!!!
بعدا فهمیدیم طرف معتاد شده   !!!!!! اونم به تاب بازی!!!!!!!!!

بغض هایم

چه ناشیانه

بر دیواره های سنگی

چنگ می زنند...

اشکی نیست

تـــــــــــنـــــــــــــــهـــــــــــــا

گلوی خراشناکی

که فریاد را

به اسیری برده است...

پ.ن: از این هفته که امتحان هام شروع میشن ممکنه کمتر فرصت کنم بیام. کامنت ها تا اطلاع بعدی عمومی خواهد بود.