تاریخ:روز عاشورا- یکشنبه شب- ساعت 9
من: الو؟
او: ... سلام. شبکه یک رو بگیر ...
می زنم شبکه یک. اخبار ساعت9 ...
او: 5 دقیقه دیگه خودم زنگ میزنم . خداحافظ.
10 دقیقه بعد...
من: الو سلام .
او: سلام. خوبی؟ دیدی ؟
من: آره ، دیدم .
او: خوشحالی، نه؟
من: نه! به من چه!
او: نه راستشو بگو، خوشحالی؟
من: گفتم که ! نه، به من چه ؟
او :خب، ولش کن ... .
چرا؟ آخه چرا؟ چرا من باید خوشحال باشم؟اصلا چرا کسی باید خوشحال باشه؟ مگه من بد مملکتمو میخوام؟ کی دوست داره همه جا آشوب باشه؟ مگه اینا ایرانی نیستن؟ چرا به خاطر طرز فکرشون دورشون حصار میکشن؟ این فکرشونه... عقیدشونه ... . کی میگه فکر تو درسته؟ یا درست تره ؟ اگه به خودت یه عقیده رو که قبولش نداری تحمیل کنن خوشت میاد؟
اصلا کی میگه من طرفدار این برنامه هام؟ بدترین چیز برای یه ملت تفرقه است... دو دستگیه... . فکر میکنی من خوشم میاد که هر چند روز یه بار دانشجوها می یفتن به جون هم؟ که مردم تو کوچه و خیابون همدیگه رو لت و پار می کنن و یادشون نیست ...یادشون رفته که همه شون خواهر و برادرن، که تفاوت افکار جرم نیست...یادشون رفته که نباید دین رو تو همه چی قاطی کنن... یادشون رفته که نباید در برابر هم بایستند... باید با هم مدارا کنن... به پر و بال هم نپیچن ...هر روز ...هر روز ... هر روز...
آره وقتی سیاست بیاد سر سفره ی مردم... وقتی تو خونه مامان بزرگم هم باید این بحث های بی سر و ته سیاسی رو تحمل کنم... نتیجش میشه این... .
پ.ن: دور دانشکده مون رو هم به خاطر همین آشوبهای اخیر حصار کشیدن که از بقیه دانشکده ها جدا باشه... فکر کنین... دروازه ی این حصارها در موقع لزوم بسته میشه...
کلمات کلیدی:
