نــــــــــــــدای آغاز
بـــــــه نــــــــام خــــــــدا
ســـــــلام
یه 365 روزِ به یاد موندنی...!
قبل از اون من وبگردی میکردم فقط... وب های خاصی رو میخوندم بدون اینکه کامنت بذارم. وبلاگایی که خیلیاشون الان دیگه نیستن...( دلم تنگ شده براشون! ) .
یه سال پیش، وقتی اسم خودمو گذاشتم آرون نمی دونستم که این اسم چه مسئولیت سنگینی برام ایجاد میکنه... اون موقع من آرون نبودم، الان هم نیستم... گرچه انتخاب این اسم هم در نوع خودش جالب بود!
تو این مدت دوستای خوبی پیدا کردم که هرگز فکرش رو هم نمی کردم! حتی اتفاقایی افتاد که اصلا انتظارشون رو نداشتم!
همه ی کسایی که شعرهای منو و نوشته هام رو نقد کردن یه تشکر ویژه طلبشون!
همینطور اونایی که میومدن وبم و دیگه نمیان و اونایی که میومدن و الان هم میان! خیلی مرسی... . همتون تو به اینجا رسیدن آرون کمک کردین.
نمیدونم چقدر پست های منو خوندین... یا برداشتتون از آرون چی بوده... فقط امیدوارم تو بیان حرفهام موفق بوده باشم!
حرفای دیگه ای هم بود که گفتنشون خالی از لطف نبود ولی... پیش اومدن یه سری مسائل، واقعا حس و حالی برام نذاشته که بخوام بیشتر بنویسم... . حتی تلاش کردم که این پست رو اگرنه شاد، لااقل غمگین ننویسم.
راستش...
بارها و بارها به حذف وبم فکر کردم ... حتی یه بار تصمیم گرفتم که دیگه توش ننویسم! اما هربار دلم نیومد... این همه خاطره، این همه دوست رو یه دفعه بذارم کنار...! نتونستم... پس حالا که موندم...
امروز، آرونِ یه ساله، قول میده که به نـــــــــــــدای آرون گوش بده... از کُما بیاد بیرون... و قبل از اینکه بمیره، از سر جاش بلند شه... .
یـــاهو...
یـــــــــــــــاعلی!ا
این عکس هم از آلبوم تصاویر مورد علاقه ی آرون، برای شما! دلم نیومد فقط تو گوشی خودم بمونه! البت چون کوچیکش کردم کیفیتش اومد پایین! 
کلمات کلیدی:
