در فکرِ "شبِ روزی" که شب‌هاش همه روز بودند و روزهاش روزتر، تخیل آرامی بود که ضربانش تند و تندتر می‌زد تا از شکارِ اعصاب به خواب رفته عقب نماند.
سایه نبود جز در زاویه‌ای که می‌رفت به انتهای رانده شده..
"شبِ روز" در خنکای سایه به حد رسید که روز از پی روز، از پی روز آمد و بی‌شب، باز هم به اجبار ِسکوتِ بی‌حاشیه، نشست.
شب از گریزانی ِ روز بود که نگاهش به مدِّ مدام می‌رسید و باور می‌کرد: چه خوب است که روی هیچ دریایی سد نمی‌بندند.
و خوب، از پسِ "شبِ روز" روایت شد؛ به بهانه‌ی زیبایی که به لمس من رسیده بود!
کلمات کلیدی:
نوشته شده توسط
آرون شید
91/4/7:: 7:0 عصر
|
() نظر
درباره
آرون شید
در توضیح اسم وبلاگم همین بس که " آرون " به معنای " نیک "است. باشد که گفتارمان , پندارمان و کردارمان نیک باشد... (شید) در فرهنگ فارسی معین به معنای خورشید و روشنایی است. // اینم بگم که نه من همونیم که چش باز کردم تو این دنیا و نه این همون دنیاییه که من چش باز کردم توش
صفحه‌های دیگر
لینک‌های روزانه
پیوندها
لیست یادداشت‌ها
آرشیو یادداشت‌ها